Aklı Kullanmalı

İnsan bazen kendine çok güveniyor. O kadar çok güveniyor ki, sanki en ufak bi olaydan etkilenen o değilmiş gibi, ömür boyu garantili düdüklü tencere gibi zannediyo kendini. Halbuki önemli olan kendini büyük göstermek değildir herkes bilir. Özeleştiridir asıl erdem olan. Beni bu üzer, ben bundan etkilenirim demektir. Bu şekilde insan eksiklerini bilir, ona göre kendini yetiştirir. Ama insanımız "delikanlı" ya, yıkılmaz hep ayaktadır. Varacağım noktayı bi örnekle açıklayayım: Dün gece bi kaç vatandaş alkol almışlar ve birbirlerine girdiler gözümün önünde. Ama bu arkadaşlar eminim ki, hiç bi şekilde yıkılmayan, herhangi bir şekilde dalgınlığa bile düşmeyen (!) arkadaşlardır. Neden diyemiyoruz ki ben bunu aldığım zaman kendimi kaybediyorum. Bu benim için hayırlı değil diye? Aklını aktif olarak bir kişinin kesinlikle aklının bir an bile bulanmasına tahammülü olacağını sanmıyorum. Bunu bilenler bana hak vereceklerdir. Eğer yaşam kalitemizi artırmak istiyorsak, bir vizyon sahibi olmak istiyorsak kesinlikle bu şekilde sınırlarımızı belirlemeli ve kendi kişisel aktivitelerimizi belirlemeliyiz. İşte böyle okuyucu, hayat boş değilse, insanın bir amacı varsa mutlaka kendi yolunuz çizmelidir. Sevgilerimle.