Gece

Gece... Her şeyle gelebilir insana.
Küçük bir çocuk onu dolabındaki hayaletle bilir veya açık kapının ardındaki karanlıkta gezinen hayaletle.
7 yaşında bir çocuk okulun ilk gününe doğacak güneş olarak bilir, heyecanlı ve uykusuzdur.
İlk defa aşık olan çocuk ertesi güne uzanan uzun yol olarak bilir geceyi.
Veya bir genç ilk terkedilişin üzerine gelişi ve karabasan olarak bilir.
Başka bir genç sınava giden uykusuz ve kısacık zaman olarak bilir.
Genç adam doğacak güneşin yepyeni bir güneş olacağını bilir.
Başka bir adam kurtarılacak yeni insanlar olarak bilir, sarılır kalemine...
Orta yaşta bi bayan tüm yorgunluğuna rağmen çocukları için rızık olarak bilir onun üzerine doğacak güneşi.
Bir dede, torunlarına kavuşacağı güne erişen patika olarak bilir.
Seyyar tezgahında oyuncak satan amca onu çocuğu için umut, oyuncak verdiği çocuk için hayal olarak bilir.
Ve son anlarında olan bi insan oğlu ötelere uzanan bir kapı olarak bilir, körlerin göremeyeceği bir güneş olarak...