Ayna Ve Boşluk

Bu yazıya nasıl giriş yapacağımı düşünürken; birinciye tamamen zıt ikinci bir geldi aklıma. Durup düşünme fırsatı verdim ilk fikrin sahibine. İkinci fikre "Haklısın." dedi, haklıydı gerçekten. İlk fikrin sahibine izin verseydik yine insanlara ateş püskürecek, sırlı tarafını kendisine tuttuğu bir aynayı insanlara çevirecekti. Her neyse şimdi öyle bir ayna tasarladı ki o, hangi açıdan bakılırsa bakılsın gerçeklere ait bir şeyler gösteriyordu.

Hepimiz yaşamımıza, davranışlarımıza, duygularımıza dair geçerli sebepler sunarız. Yaptığımız her şeyi kendi nezlimizde geçerliliği olan bir sebebe bağlarız. Bunların bir kısmı da -hatta çoğunluğu- insanların davranımız hakkında ne düşündükleri ve ne tepki verecekleridir. Bu durum öyle bir hal alır ki hayatlar kısır döngüler içine girer. İşler otomatikleştiğinde ise tamamen çevre odaklı yaşayan makineler haline geliriz.

Peki şunu rica etsem sizden, öncelikle kendinize ne zaman kendi isteğiniz doğrultusunda hareket ettiğinizi sorun. Gerçekten açık sözlü olun, kendinize yalan söylemek işleri olduğundan daha iyi yapmayacaktır emin olun. Bunu yaptıktan lütfen az sonra soracağım soru üzerine biraz düşünün.

Eğer bir süreliğine tek başınıza boşlukta veya sınırları olmayan bir alanda yaşamaya başlasaydınız durum nasıl bir hal alırdı, mantığınız ne söylerdi veya o zaman dilimi içinde neye göre hareket ederdiniz?

Lütfen bunun cevabını arayın ve şimdiki "kendi" nizle kıyaslayın.