Süzgeç

Nedense düşünce de tekerrürden ibaret geliyor bu aralar. Gördüğüm rüyanın ardından düştü bu kafama. Hâlâ da söylüyorum. Artık bu dünyada sözler değil isimler para ediyor. Gerçekten bu böyle.
Bas bas bağırıyoruz. Ben ve benimle paralel konuşan bi dolu adam. (Adam demişken kimse cinsiyet olayına girmez diye düşünüyorum. Sorusu olan mail atsın.) Kitabı olan, daha önce edindiği yerden ötürü kürsülere çıkıp konuşan, para bayılıp dinlenilen bi dolu insan var. İçlerinde doğru konuşanlar yok mu? Elbette var. Ama şu saplantı olmamalı insanda: "He o mu söylüyo? Kesin doğrudur." Yok böyle bir şey arkadaş. Konuşmak mavzu bahis ise kimsenin söylediğini öylece çekip almayacaksın.
Bunu bir art niyete karşı savunma olarak görmeyin. Bunun sebebi insanın fıtratıdır. Dilin kemiği yok ve herkes her an konuşur. Bu da dünyayı kocaman bir kazan, sesleri de kocaman bir çorba yapar. Bu çorbada her türlü şey var. Pislik de var, nur da var, farklı tatlar da.
Bu çorbadan hepimiz içiyoruz. İçmek zorundayız. İlim insanoğluna farz kılınmıştır. Elbette öğreneceğiz.
Ama bir mesele marifet burda. Süzgeç kullanmak lazım. Akıl süzgeci. Ne çok da süzgeçten bahsettim değil mi ?
Süzgeç önemli okuyucum. (Nedense süzgeç dedikçe aklıma demlik süzgeci geliyo ya ehe ehe) Bu çorbadan sen ne istersen onu çekip alacaksın. Ya da direk eksisi ve artısıyla lök diye çökecek beynine. Hepsini benimseyip, koşulsuz, bağnazca kabul edeceksin. Ki kendini nasıl görürse görsün (bağnaz diye yaftalanlar değil, süzgeç kullanmayan herkes) öyle yapan herkes bağnazdır arkadaş. Giyimi, ideolojisi, vizyonu beni bağlamaz. Bunlarla işimiz yok. Akılla işimiz var akılla. Sen aklını kullanıyorsun okuyucu. İnsanlara da öğret bunu. Hadi hepimize kolay gelsin. Bu baş ağrısıyla, yanlış anlaşılmaya sebep verecek bir şey yazdıysam veya yazımda hata yaptıysam kusura bakma. Sevgilerimle.